“Mam”, zei Ichelle als we het over mijn toekomstplannen hadden om op maatschappelijk belang iets te willen betekenen, maar niet goed welke richting ik op wilde “er komt een moment dat jij precies weet wat je moet doen”
Dat was voor mij de reden waarom ik deze stichting ben gestart en de naam 4ICHELLE heb gekozen.
HET LOGO: 10 sterren, één voor iedere week dat we op zoek waren naar Ichelle, 4ICHELLE, geschreven in haar eigen handschrift.
Doelstellingen van de stichting 4Ichelle :
Maatschappelijk en algemeen belang: Met zo’n ervaring op dit gebied, lotgenoten steunen, de kracht en de energie geven om vol te houden, niet op te geven en vooral te vertrouwen op hun intuïtie, maar er vooral zijn voor de medemens, die net als ons in de hele vermissing, angst, wanhoop, hoop en van alles voelen waar je geen weg mee kunt. Als lotgenoot geef je iemand het gevoel: “je staat er niet alleen voor”. Doordat we zorgen dat er wat te eten en te drinken is, maakt dat de drempel lager en hopen we op deze manier onze morele steun te kunnen bieden.
Bijeenkomsten bezoeken van lotgenoten, andere instanties, professionals die met dit soort situaties te maken krijgen, aan anderen het hele verhaal vertellen, uitleggen wat voor impact dat op families, vrienden, zelfs een hele maatschappij heeft.
Om de stichting financieel te ondersteunen en daardoor deze acties te kunnen bekostigen schrijf ik het in boekvorm en later uitgeven om mijn ervaringen te delen met de maatschappij, als steun, als troost, als leidraad voor lotgenoten. Al kan dit boek maar een klein beetje bijdragen als handleiding dan hebben we ons doel bereikt.
Waarom deze doelstellingen:
Wekenlang aan de waterkant staan omdat men denkt dat ze daar ligt en iedere keer een beetje hoop, hoe bizar dat ook klinkt, steeds weer teleurstelling dat ze niet gevonden is, maar ook opluchting dat er nog hoop is dat ze nog in leven is.
Dan komt er een moment dat je wilt opgeven en zijn er vrijwilligers, Esther en Ruurd van Stichting Signi Zoekhonden, die je er doorheen trekken, je vertellen dat opgeven geen optie is, dat we door moeten blijven zoeken.
Ruim twee maanden later op 16 februari 2021 wordt ze gevonden, deels en om het leven gebracht, de verdachte is de bijna buurvrouw. Dan is alle hoop, angst en onzekerheid weg en wordt je geconfronteerd met de keiharde waarheid…..ze is niet meer bij ons.
De grootste nachtmerrie die een moeder kan meemaken, je kind om het leven gebracht en beseffen dat ze nooit maar dan ook nooit meer terugkomt. Dan ben je ineens in een rollercoaster beland, waar geen einde aan lijkt te komen en besef je dat je met deze ervaring, zowel positief als negatief iets kunt en moet doen.